Nieuwsbrief januari 2024
Portret van Mirjam Bril
Een portret schilderen is vaak een langdurig proces, zo ook bij mij. Als voorbeeld hier een verslag van de opdracht om mijn dierbare zus te schilderen zoals beloofd in de vorige nieuwsbrief.
Het was een uitdagende en moeilijke taak, en na afloop heb ik me serieus de vraag gesteld, waarom dit soort opdrachten me steeds weer zoveel stress oplevert.
Het portret heeft diverse kleuren als achtergrond gehad, en ook de bloesjes veranderden steeds van kleur en vorm, omdat er telkens iets mee was dat net niet goed was, zonder dat ik daar precies de vinger op kon leggen. Ik ben zelfs twee keer helemaal opnieuw begonnen.
Inmiddels gaan eerste opzet en verdere invulling meestal steeds vlotter, maar tijdens de finale fase van afwerken kan ik zomaar weer besprongen worden door twijfels en paniekerige gedachtes: ‘Help! Dit wordt niks!’ ‘Dit gaat nooit lukken, ik heb veel te weinig tijd!’, ‘Wat ben je toch een prutser, Claar!’
Blood, sweat and tears, zeker!
Een slapeloze nacht, yep!
Neurotisch gedrag, zelfs dat!
Ik heb me er inmiddels bij neergelegd, het hoort erbij.
Er is namelijk ook de ervaring dat het wél lukt: dat ik ‘in the flow’ raak en het schilderen vanzelf lijkt te gaan, lekker bezig zijn in mijn atelier, met prachtig uitzicht, muziekje erbij, en dan de wereld vergeten en alleen maar met het schilderproces bezig zijn: dat is groot geluk.
Deventer Portretatelier
In de vorige nieuwsbrief vertelde ik over mijn wekelijkse portretavonden in mijn eigen atelier.
Dit jaar is daar een werkplek bijgekomen: het atelier is van Yvette Hartog-Van Dijk, tevens galerie en B&B in de Walstraat in hartje Deventer.
Yvette schildert met ons mee en we mogen ons werk in haar galerie gaan tonen.
Dit jaar staan er in oktober twee kleine exposities van Deventer Koppen gepland en in 2025/2026 een grote tentoonstelling met drieluiken, losse portretten, olieverfschetsen en tekeningen, honderd in totaal.
Eind januari komt Ammar, ook wel bekend als ‘de Turkse André Hazes’, bij ons poseren. Ook hij woont in Deventer en was onlangs te zien in het televisieprogramma Maestro.
Dan komt Marina Nijdeken nog poseren, die als schilder te bewonderen was in ‘Sterren op het Doek’. De eigenaar van de winkel met kunstenaarsbenodigdheden in Deventer komt ook zitten, en Emmy Strik, oprichtster van het Dickens Festijn, waar jaarlijks 10.000 bezoekers op af komen.
En dan nog een Syrische, een dakloze, een meisje van 13 jaar, de eigenaar van een antiquariaat, etcetera, het houdt niet op, heel Deventer komt bij ons te gast. Het wordt een prachtige collectie met portretten.
Naar school
Deze maand ben ik gestart met een reeks van 10 masterclasses bij portretschilder Rogier Willems. Doel is in de eerste plaats om mijn kleur en toets uit te kristalliseren om zodoende mijn stijl verder te ontwikkelen.
Rogier is goed in prangende vragen stellen en portretten analyseren. Precies wat ik nodig heb.
Daarnaast geeft hij opdrachten waarbij ik anders ga werken en zo ook weer blijf ontwikkelen.
Fijn om te merken dat een mens nooit uitgeleerd raakt.
Rogier heeft zijn atelier in Weesp, daar geeft hij zijn lessen en schildert hij zelf.
Hieronder een viertal portretten van zijn hand.
Schilderen in de geest van . . . Antonio Mancini
Toen Hendrik Willem Mesdag in 1876 in een Parijse kunsthandel kennismaakte met het werk van Antonio Mancini, was hij meteen verkocht. De jonge Italiaan was nog vrij onbekend , maar zijn treftzeker geschilderde werken trokken de aandacht. Mancini wist veel gevoel in zijn schilderij te leggen en dat sprak Mesdag aan. Het bleef niet bij één kunstwerk. Tussen 1885 en 1905 kocht Mesdag meer dan 50 schilderijen en zo’n 100 tekeningen en pastels van Mancini. Vanuit zijn woonplaats Den Haag stuurde hij regelmatig geld naar Mancini in Rome en vroeg dan om ‘iets goeds’. Het contact verliep per post ze hebben elkaar nooit ontmoet.
Links het portret van Antonio Mancini. Rechts mijn schilderijtje van alleen het hoofdje. Ik schilderde het ruim drie jaar geleden.
Aanleiding was het bezoek van de grote tentoonstelling van de schilder in de Mesdagcollectie.
Op de ezel . . .
Dit is Job Stuip, gepensioneerd directeur van Akzo Nobel in Deventer, en nu penningmeester van ‘Het Kultuurhuis’ in ons dorp Diepenveen. Met zijn vrouw Gonnie zing ik in het dorpskoor. Ze wonen om de hoek.
Het portret is bijna klaar, het vraagt iets meer verdieping van kleur en kleine aanpassingen in zijn uitstraling.
Tot de volgende nieuwsbrief, waarin een verslag van een tripje naar Parijs en de tentoonstelling van Berthe Morisot.
Hartelijke groet.
Claar
👉🏻Ben je in de buurt en wil je mijn atelier bekijken? Je bent welkom voor een koffie, thee, glaasje prik, wijn of bier.
👉🏻Een reactie of vraag? Laat het me weten via de mail cvanleent@kpnmail.nl
👉🏻Met dank aan André Spruijt, museummaatje, redacteur en cheerleader.